- AVENTINUS
- I.AVENTINUScognomentô Sylvius, sil. maior natu Alladii, 12. post Aeneam, Latinorum Rex, ab A. M. 3199. usque ad 3236. Morer. pater Proculi Remuli Sylvii sil. cui fulmine occiso successit, Nic. Lloydius. In Aventino sepultus, cui nomen dedit. Ovid. Mct. l. 14. v. 617.---- Remislus maturior annisFulmineô periit imitator fulminis ictis.Fratre suo sceptrum moderatior Acrota fortiTradit Aventino: qui, quô regnârat, eôdemMonte iacet positus, tribuitque vocabula monti.Idem l. 4. Fast. v. 50.---- In Remulum fulmina missa ferunt,Venit Aventinus post hos: locus unde vocatur.Mons quoque. ---- ----Vide Dionys. Halicarn. Antiquit. Rom.II.AVENTINUSfil. Herculis ex Rhea Sacerdote, Turno adversus Aeneam suppecias tulit. Virg. Aen. l. 7. v. 657.Victoresque ostentat equos satus HerculepulchrôPulcher Aventinus. ---- ----Sic dictus, quod in collis Aventini silvâ mater eum peperisset.III.AVENTINUSinsignis Annalium Germaniae conditor. Vosl. Hist. Lat. l. 3. c. 10. Vide et Iohannes Aventinus.IV.AVENTINUSunus ex 7. urbis Romae montibus, cuius radicem Tiberis praeterlabitur: ita dictus ab Avibus (ut ex sententia Naevii, refert Varro) quarum ob sitûs opportunitatem, amnisque vicinitatem, maxima ibi copia erat; vel ab Aventino, Albanorum Rege, in eo exstincto et sepulto; vel ab adventu hominum, qui ad Dianae templum, quod eo in monte a communi Latio conditum fuit, commeabant; Vel ab advectu, quod Varroni l. 4. de LL. magis probatur. Erat enim hic mons a reliquis urbis Romae montibus paludibus discretus, unde ratibus, ad eum advehebantur, quadrantem pro naulo solventes.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.